Reïncarnatie
Als je reïncarnatie zou vergelijken met water, zou het best voor de hand liggend zijn.
Water stroomt naar de zee. Eerst als klein riviertje die hard zijn best doet te stromen, dan als grote rivier die rustig voort kabbelt. Alsof het kleine riviertje niet kan wachten tot het groter is en de grote rivier maar rustig aan doet omdat hij weet dat het einde op een gegeven moment toch wel komt.
Het einde, de zee. Sommige zullen denken: maar de zee is het einde toch nog niet? Nee, dat is het ook niet. Maar wij zien de dood toch ook als ons einde. Het einde van het zijn als mens. Nou, de zee is voor een rivier het einde van het zijn als rivier. De dood van een rivier. Pardon. De dood van het water in de rivier.
Aangekomen in de zee. Blijkt dat het water niet dood is, het is alleen geen water van de rivier meer. Maar water van de zee. Dan stijgt het op, zweeft over het land en daalt weer neer.
Waar het allemaal weer overnieuw begint.
Dat is reïncarnatie. En als je er even bij stil staat besef je dat er nergens écht een begin is. Het begin creëer je zelf. Dus: Onze geboorte is niet het begin en onze dood is niet het einde. Ook al zien wij dat wel zo. Want wij zijn slechts het water in de rivier. Zo ver is ons uitzicht niet.
Water stroomt naar de zee. Eerst als klein riviertje die hard zijn best doet te stromen, dan als grote rivier die rustig voort kabbelt. Alsof het kleine riviertje niet kan wachten tot het groter is en de grote rivier maar rustig aan doet omdat hij weet dat het einde op een gegeven moment toch wel komt.
Het einde, de zee. Sommige zullen denken: maar de zee is het einde toch nog niet? Nee, dat is het ook niet. Maar wij zien de dood toch ook als ons einde. Het einde van het zijn als mens. Nou, de zee is voor een rivier het einde van het zijn als rivier. De dood van een rivier. Pardon. De dood van het water in de rivier.
Aangekomen in de zee. Blijkt dat het water niet dood is, het is alleen geen water van de rivier meer. Maar water van de zee. Dan stijgt het op, zweeft over het land en daalt weer neer.
Waar het allemaal weer overnieuw begint.
Dat is reïncarnatie. En als je er even bij stil staat besef je dat er nergens écht een begin is. Het begin creëer je zelf. Dus: Onze geboorte is niet het begin en onze dood is niet het einde. Ook al zien wij dat wel zo. Want wij zijn slechts het water in de rivier. Zo ver is ons uitzicht niet.
posted by Star*tune | 19:14
3 Comments:
jeetje wat mooi allemaal!
Maareh, wat zijn we dan als we dood zijn? en iedereen heeft toch een eigen begin, dat is als ke begint met denken, denk ik. Dan is er wel een echt begin. Alleen erg persoonlijk, en een echt eind, maar dat is ook persoonlijk, toch? hmmm, laat maar, ik denk vast veelste realistisch.
Dat zei ik al... Voor óns (wij mensen) is het begin ons geboorte en het eind de dood... Maar als je het goed gelezen heb zeg ik dus dat er geen echt begin of einde is. (En dat je die zelf maakt.)
En ik denk overigens niet dat je veel te realistisch denkt maar vanuit een ander oogpunt...
Een reactie posten
<< Home