Wat ga je doen?

Rustig zit ik in het gras.
'Weet je het al?' Vraagt hij.
'Weet ik wat al?' Vraag ik.
'Wat je gaat doen.'
'Ja.' Antwoord ik en sluit mijn ogen.
Er volgt een lange stilte.
'Wat dan?' Vraagt hij na die lange stilte.
'Wat, wat dan?'
'Wat ga je dan doen?'
'Dat moet je niet aan mij vragen.'
'Maar je zei net dat je het wist.'
'Wat wist?'
'Wat je gaat doen.' Zegt hij. Ditmaal ongeduldig.
Ik ga liggen.
'Dat ik weet wat ik ga doen houdt niet in dat je het aan mij moet vragen.'
'Is het geheim?'
'Nee.'
'Waarom zeg je het dan niet?'
'Dat wil ik niet.'
'Waarom niet?'
'Omdat ik dan niet meer de enige ben.'
'In wat?'
'In het weten van wat ik ga doen.'
'Wat is daar erg aan?'
'Dan kan het niet meer veranderen zonder dat iemand het weet.'
Weer volgt er een lange stilte. Een heel lange stilte. Dan sta ik op.
'Wat ga je doen?' Vraagt hij.
'Dat wil ik niet zeggen.' Zeg ik. 'Daar hadden we het net toch over?'
Dan loop ik weg. Zonder nog iets te zeggen.
Wat maakt het ook uit wat ik ga doen? Of het nou nu is of later. Niemand zal het weten, totdat ik het gedaan heb. Maar dan is het al gedaan.